بازگشت
میلاد گل سرخ
اسدالله جعفری اسدالله جعفری

بنام خدا

 

(میلاد شهید اقالیم قبله بابه مزاری گرامی باد)

آنک بهار! بلوغ گل سرخ را جشن می گیرد. چمن می آراید تاپروین گیسو برقصاند وملائک جشن رقصی به سوی خدا بیاغازند.

میلاد گل سرخ است وخدا به تماشا ایستاده وگل لبخند برلبان خدا بشکوفه نشسته است.

میلاد گل سرخ است و رب گل سرخ، ربابه های آفرینش را  در خانقاه دلدادگی فراخوانده  تا  رباب بنوازند وچنگ درچنگ گیرند وشور ی در نیستان  هستی بدمند و سرود آفرینش بخوانند.

به صحرارویم وتفرج صنع خدا کنیم که خدا به  تفرجگاه صنع خویش آمده است و میلاد گل سرخ را جشن می گیرد.

به صحرارویم که عشق باریده وگل عرفان به شکوفه نشسته  و ساغربدوشان شهادت  جشن حضور دارند و خدا ی شهادت، ساغر گردان جشن حضورند.

میلاد گل سرخ است و تفرج صنع خدا باید کرد و به صحرا شد وجان رادر وزش گاه رحمت، حمام روح داد.

مگر نمی بینید که درکارگاه هستی شوری در افتاده ونوای دل نشینی همه را به  توحید فرا می خواند و حجاب ها از میان برداشته شده و خدا بدون حاجب به حضور آمده اند.

میلاد گل سرخ است و «دکّه‌ی‌ زهد ببندید در این فصل طرب       که به گوش دل ما نغمه‌ی‌ تار آمد باز. »

 خرقه  تزویر در آ تش کشیم و چهارتکبیر برماسوای زنیم و یاهو گویان تا  دَرِخانه خورشید رکاب زنیم وباخدا شراب نوشیم.

باخدا شراب نوشیم و این خرابستان را سقف بشکنیم وطرح نو اندازیم و فصل نو بیاغازیم.

میلاد گل سرخ است وگل سرخ مزار ، مزار گل سرخ است.

آنک میلاد گل سرخ است ویاسمین،  سمین پیکرش را درچشمه زعفران می شوید و سوسن سنبل فروهشته و ازمژگانش گلاب می ریزد وعطر خدا می باراند.

شقایل وشهلا، دست درگردن هم نهاده وسرود خوانان به صحرا شده و بررلف دختر خورشید گل محمدی سنچاق می کنند.

لاله ولادن، گل شیپوری بر گلوی زنبق  نهاده وجهان را به رستاخیر دیگر فرامی خوانند.

پروین وزهره چرج زیر پردارند وگردونه چرخ گردون می چرخانند تا قرعه بنام کدامین دیوانه رقم خورد.

آری میلاد گل سرخ است وخالق وخلق به تما ایستاده وسرود توحید می خوانند وسقف فلک می شکافند تا طرح نو دراندازند.

 میلاد گل سرخ شهادت، بابه  مزاری بر همه ی سرخ رویان تاریخ و گل رخان چمن وگل پرستان میهن ولاله دامانان  شهادت مبارک باد.

مبارک باد میلاد گل سرخ شهادت بر ملت لاله پرور و خلق درطریق شهادت.

مبارک باد میلاد گل سرخ،  بر زائران  مزار گل سرخ، او که سرخ رو ی بود وسرخ روی مان ساخت.

او که خون سرخش را در باغ حیات ریخت تا باغ حیات همیشه لاله باران باشد و عطر توحید پراکند تا حیات، ازگل توحید عطراگین گردد.

مبارک باد میلاد همان گل سرخ مزار ومزار گل سرخ که تا برپا ستاده بود، برشاخسارش چکاوت سرود حماسه می خواند و اینک مزارش طوافگاه ملائک است وقبله اقالیم قبله.

او هو که لبان خداخوانش ریشه در قلب ما داشت وچشمان خدابینش طلوع گاه  آرزو های مقدس خدایی ما.

اینک در میلاد همان گل سرخ، باردیگر با شهیدان راه گل سرخ، پیمان می بندیم که تن در عطر شهادت می شویم  و تا تارک حماسه صعود می کنیم و رایت خون رنگ شهادت را برشانه خورشید بر می افرازیم.

اینک در میلاد گل سرخ،  با علمداران گل سرخ تجدید عهد می کنیم  که تا علمداران، علم گل سرخ را برشانه دارند، شانه  به شانه ی شان راه می پیماییم وهرکز نمی گزاریم که علم برزمین افتد.

مشهدالرضا- پنجم جوزا1391-سوم رجب 1433


May 25th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل تاریخی